نکته مهمی که در همان ابتدا و با تماشای قسمت نخست این مسابقه به ذهن متبادر می‌شود صمیمت و شادابی برنامه در تمامی ابعادش است. مهران مدیری که پیش از این با مسابقه دورهمی تلاش کرد ایده‌های خلاقانه‌ای را در اجرای مسابقه سرگرمی تجربه کند، با گیم‌شوی اسکار، سبک جدیدی در اجرای چالش‌های مختلف با سلبریتی‌ها دارد که در نوع خودش جذاب است.
فضای داخل استودیوی برنامه اسکار با دکور ساده و مینی‌مال و با حضور دو مجسمه بزرگ از اسکار، حال و هوایی سینمایی پیدا کرده و مخاطب در همان ابتدا گمان می‌کند با حضور بازیگران در مقام شرکت‌کننده قرار است یک مسابقه سینمایی ببیند. اما تنها جایی که ردی از بازیگری وجود دارد که می‌تواند ارتباط معنایی با برنامه اسکار هم پیدا کند، سکانس‌هایی میکس شده از فیلم‌های خاطره انگیز تاریخ سینما است که یکی از شرکت‌کنندگان درون آن حضور دارد. مثلا در همان قسمت اول غلامرضا نیکخواه روبروی مارلون براندو نشسته و سکانسی از فیلم پدرخوانده را بازی می‌کند. بخش بامزه و جذابی که قرار است برای بقیه شرکت‌کنندگان این فصل در قسمت‌های بعدی هم اتفاق بیفتد.
مسابقه اسکار اما بیشتر بر اساس چالش‌هایی است که در یک فضای متفاوت توسط نیما شعبان‌نژاد و با ایده و فکر گروه نویسندگان شکل گرفته، خلق شده است. چالش‌هایی که در هر قسمت متفاوت است و هیچ چالشی دو بار در برنامه تکرار نمی‌شود و همین ویژگی باعث شده بر اساس واکنش‌هایی که هنرمندان در هر چالش دارند، اتفاق‌های بامزه‌ای رخ دهد.
مثلا در قسمت اول به دلیل حضور یک شهروند چینی که در ایران زندگی می‌کند، پرسش و پاسخ سوالات شرکت‌کنندگان به زبان چینی، چالش‌های جالبی را ایجاد می‌کند. یا در چالش دوم و تماس با نزدیکان هر کدام از هنرمندان برای کمک گرفتن و پاسخ‌هایی که دریافت کردند خیلی بامزه و بدیع بود.
در دورانی که پلتفرم‌ها با اجرای برنامه‌های تکراری و مسابقه‌های بدون جذابیت دیگر فرصتی برای سرگرمی و خندیدن را برای مردم فراهم نمی‌کنند، ساخت و پخش برنامه اسکار که نیاز مردم جامعه به خنده را به طور جدی برآورده می‌کند که از اتفاق‌های خوب نمایش خانگی است. با توجه به اینکه مخاطب امروز بیش از هر زمان دیگری به خنده و آرامش و شادی نیاز دارد، پخش اسکار یک فرصت خوب برای فراغت از زندگی است.
