ماموریت لوسی ناسا اولین برخورد خود را با یک سیارک کوچک به نام دینکینش در تاریخ اول نوامبر انجام داد.
این سیارک که در کمربند اصلی سیارک بین سیاره‌های مریخ و مشتری قرار دارد، در سال ۱۹۹۹ کشف شد. فضاپیمای لوسی در طول این پرواز نزدیک از سطح سیارک دینکینش در فاصله ۴۲۵ کیلومتری آن قرار گرفت.
پرواز این ماموریت با استفاده از داده‌های فروسرخ ۱۳ ساله کاوشگر فروسرخ میدان وسیع ناسا(WISE) تقویت شده است.
اندازه‌گیری‌های تازه از دینکینش
پژوهشگران دانشگاه آریزونا از داده‌های رصدی ماهواره WISE که سیارک دینکینش را در سال ۲۰۱۰ اسکن کرد، استفاده کردند. این ماموریت در ۱۴ دسامبر ۲۰۰۹ با هدف ایجاد یک نقشه کامل فروسرخ از کل کیهان به فضا پرتاب شد.
برخلاف سیگنال ضعیف در تصاویر WISE، پژوهشگران توانستند ۱۷ مشاهده در طیف فروسرخ از منطقه‌ای از آسمان را که ممکن بود سیگنال دینکینش در آن شناسایی شود، مشخص کنند.
طبق بیانیه رسمی ناسا، این مشاهدات در ماه مارس ۲۰۱۰ انجام شد و مجموعاً ۳۶.۵ ساعت زمان رصد را نشان می‌دهد.
سپس پژوهشگران از الگوریتمی برای تراز و ترکیب این تصاویر استفاده کردند. آنها با چیدن این تصاویر توانستند سیگنال را تقویت کنند و اطلاعات بیشتری در مورد این سیارک جمع‌آوری کنند.
این داده‌ها تخمین‌های به‌روز شده‌ای از ابعاد و سپیدایی(آلبدو) سیارک ارائه می‌دهند که نشان‌دهنده بازتاب سطح این سیارک است. داده‌ها نشان می‌دهند که قطر این سیارک تقریباً نیم مایل(۷۶۰ متر) است و سپیدایی آن با سیارک‌های سنگی نوع S همسوست.
این بینش‌ها این پتانسیل را دارند که درک دانشمندان از برخی اجرام نزدیک به زمین را افزایش دهند.
امی ماینزر، یکی از نویسندگان این مطالعه جدید می‌گوید: دینکینش کوچکترین سیارک کمربند اصلی است که از نزدیک مورد مطالعه قرار گرفته است و می‌تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد این نوع جرم ارائه دهد.
وی افزود: این جمعیت از سیارک‌های کمربند اصلی از نظر اندازه با جمعیت اجرام نزدیک به زمین خطرناک بالقوه همپوشانی دارند. مطالعه دینکینش می‌تواند بینش‌هایی درباره نحوه تشکیل این سیارک‌های کوچک کمربند اصلی و اینکه سیارک‌های نزدیک به زمین از کجا می‌آیند، ارائه دهد.
آماده شدن برای ماموریت اصلی
به گفته ناسا، این رویارویی کوتاه با دینکینش فرصتی منحصر به فرد برای تأیید سیستم‌ها و فرآیندهای طراحی شده برای نگه داشتن سیارک در میدان دید تجهیزات علمی فراهم کرد.
گفتنی است که فضاپیمای لوسی با سرعت ۴.۵ کیلومتر در ثانیه از کنار سیارک دینکینش پرواز کرد.
این ملاقات به دانشمندان کمک می‌کند تا برای هدف اصلی این ماموریت، یعنی انجام مشاهدات از سیارک‌های تروجان مشتری آماده شوند.
این گروه از سیارک‌ها اساسا اجرام آسمانی کوچکی هستند که مدارشان به دور خورشید به صورت پشت سر هم با مشتری مشترک است. آنها به دو گروه اصلی تقسیم می‌شوند: تروجان‌های پیشرو که جلوتر از مشتری در مدارش حرکت می‌کنند و تروجان‌های دنباله که در پشت مشتری قرار دارند و آن را دنبال می‌کنند.
لوسی یک کاوشگر فضایی برنامه‌ریزی شده توسط ناسا است که با کامل کردن سفری ۱۲ ساله با هشت سیارک مختلف از تروجان‌های مشتری دیدار می‌کند. تروجان‌ها، سیارک‌هایی که با مشتری مدار مشترکی دارند، در پیشاپیش یا به دنبال مشتری در یک کمربند اصلی به دور خورشید می‌گردند.
لوسی در تاریخ ۴ ژوئیه ۲۰۱۷ همراه با مأموریت سایکی به ترتیب به عنوان مأموریت ۱۳ و ۱۴ برنامه دیسکاوری ناسا برگزیده شدند. نام این مأموریت از یک اسکلت به همین نام گرفته شده است، زیرا مطالعه تروجان‌ها به مثابه کشف فسیل‌هایی از تشکیل سیاره‌ها است و از موادی که در ابتدای تاریخ منظومه شمسی بر روی هم فشرده شده‌اند و سیاره‌ها و سایر اجرام را ساخته‌اند، می‌گویند.
هدف فضاپیمای لوسی بررسی این سیارک‌های تروجان مشتری برای درک بهتر ترکیب، منشأ و تاریخچه منظومه شمسی ماست.
۵۸۵۸
